Het woord integratie komt welgeteld één keer voor in het hoofdlijnenakkoord. Als het strengste migratiebeleid ooit lukt met dit kabinet zijn we nog niet verlost van de problemen die veroorzaakt worden door de mensen die hier al zijn. Die zich hebben genesteld, voortgeplant en van Nederland een ander land maken. Een minder mooi land. Een onvrijer land.
Het zijn de mensen over wie de huidige factievoorzitter van de VVD in de Eerste Kamer, Edith Schippers, in 2016 in haar HJ Schoo-lezing zei: ‘Ze zien wél de economische kansen die wij hun bieden, maar de vrijheid die daaraan voorafgaat en die daar onlosmakelijk onderdeel van is, wijzen ze af. De vrijheid van meisjes in de Haagse wijk Transvaal om zónder hoofddoek de straat op te gaan. De vrijheid van meisjes om in bikini te kunnen zwemmen – ook moslimmeisjes – die daarvoor kiezen, zonder sociale druk en zonder dat ze worden lastiggevallen. Accepteren wij het bestaan van parallelle werelden in Nederland, met parallelle werkelijkheden? Vrijheid voor de één, onvrijheid voor de ander?’
Schippers was minister van Volksgezondheid toen ze dit (en nog veel meer stevigs) zei. Ze sprak dus namens het kabinet. Haar opvolger in het kabinet Schoof, Fleur Agema, voelt acht jaar later blijkbaar niet meer de vrijheid om het als minister zo duidelijk te zeggen.
De hele column is hier te lezen, exclusief voor leden van de Club van Dwarskijkers. Lid ben je al voor 15 euro per jaar (incl. BTW). Daarmee steun je ons werk en krijg je toegang tot exclusieve content zoals columns, podcasts en reclamevrije video’s.