‘Wat mij trekt in de wetenschap is dat je daar gewoon op je waarde beoordeeld wordt,’ zei Ronald Plasterk in een van de zeldzame interviews die hij gaf na zijn vertrek uit Den Haag. ‘Er is wel concurrentie, maar als een ’tegenstander’ iets ontdekt heeft, applaudisseer je daar ook voor. Hier proberen collega’s je niet een gele kaart te bezorgen. Daarom ben ik hier veel meer op mijn gemak dan in politiek Den Haag. Het is uitgesloten dat ik ooit nog terugkeer in de politiek.’
Maar hij keerde wel terug. Eerst als informateur, toen -achter de schermen- als kandidaat-premier. Zijn herinneringen aan de Haagse slangenkuil waren misschien wat vervaagd. Hoe smerig de spelletjes daar gespeeld worden, in een-tweetjes tussen politieke tegenstanders en hijgerige journalisten met scoringsdrift kon hij zich wellicht niet meer voorstellen, na het warme bad van het ondernemerschap.
De hele column is hier te lezen exclusief voor leden van de Club van Dwarskijkers. Lid ben je al voor 15 euro per jaar (incl. BTW). Daarmee steun je ons werk en krijg je toegang tot exclusieve content zoals columns, podcasts en reclamevrije video’s.