Waar in het voorjaar de lammetjes dartelden valt nu de bedrukte stilte op. Het blauwtongvirus heeft inmiddels bijna heel veehoudend Nederland veranderd in the killing fields, maar het begon bij ons in Wijdemeren. Wij zijn het Wuhan van de blauwtongcrisis. Overal liggen de dode schapen -en her en der een dode koe- onder een zeiltje langs de wegkant, wachtend op de grijper van de Rendac.
Er was door de Groene Maffia Europees subsidiegeld binnen te harken voor ‘natte natuur’, dus kwamen er moerassen. Met de door Natuurmonumenten zo geliefde toename van de biodiversiteit tot gevolg. Waarbij dus ook de voor schapen dodelijke knut, een gemeen klein vliegje, opdook met alle gevolgen van dien. We stikken straks van de muggen, maar hebben geen schaap meer over. En lijken vergeten waar malaria (‘moeraskoorts’) ook alweer door kwam.
De hele column is hier te lezen voor leden van de Club van Dwarskijkers. Lid ben je al voor 15 euro per jaar (incl. BTW). Daarmee steun je ons werk en krijg je toegang tot exclusieve content.