We glijden al jaren, bang gemaakt voor allerlei ‘dreigingen’, af naar een maatschappij met steeds minder privacy en vrijheid en steeds meer censuur en digitale controle. Tot mijn diepe teleurstelling grijpen juist de partijen die in de Tweede kamer het hardst schreeuwen dat ze ‘onze Westerse waarden’ willen verdedigen, elke gelegenheid aan om onze vrijheid in te perken.
Terwijl het zo simpel is: pak de overtreders aan, maar niet de hele groep.
We vergaderen liever 100 uur over het inperken van de rechten van gewone bezorgde Nederlanders die hun stem willen laten horen, dan de etterende klootzakken aan te pakken. Het is de ziekte van het rubberentegelparadijs Nederland, waar iedereen druk is met regelen dat op papier alles klopt, maar niemand iets doet.
De hele column van Marianne Zwagerman is hier te lezen, exclusief voor leden van de Club van Dwarskijkers. Lid ben je al voor 15 euro per jaar (incl. BTW). Daarmee steun je ons werk en krijg je toegang tot exclusieve content zoals columns, podcasts en reclamevrije video’s.