We hebben een moral hazard samenleving gecreëerd, waarin niemand meer verantwoordelijk is voor zijn eigen probleem. Waar de weerbaarheid is weggeorganiseerd en de overheid een grote broeikas bouwde om alle zwakke plantjes in leven te houden. Het mag nooit gewoon eens een paar jaartjes tegenzitten. Het moet altijd maar beter gaan. Altijd meer, meer, meer. Iedereen gecompenseerd, niks geleerd.
.
We lijken vergeten te zijn dat er zonder schaduw geen licht is. Dat je af en toe fouten moet maken. Dat op blaren zitten heilzaam en leerzaam is. Jonge mensen (en dat is in bejaardenhuis West-Europa iedereen onder de 55 jaar) weten niet wat tegenslag is en dat het een functie heeft. Dat je met tegenwind harder moet trappen, maar uiteindelijk verder komt dan met constante meewind.
De hele column is hier te lezen voor leden van de Club van Dwarskijkers. Lid ben je al voor 15 euro per jaar (incl. BTW). Daarmee steun je ons werk en krijg je toegang tot exclusieve content zoals columns, reclamevrije video’s en podcasts.